pimruitenbeek.nl

Na het reizen van duizenden kilometers met alles soorten vervoersmiddelen is het nu de hoogste tijd voor een update. En eerlijk is eerlijk, daarbij is mijn website soms een blog aan mijn been. Vandaar nu een uitgebreid overzicht en inhaalslag van de afgelopen vier weken. Vanaf Salvador in Brazilie ben ik gevlogen over de Amazone naar Manaus en vervolgens Tabatinga in het grensgebied Brazilie-Peru-Colombia. Vanuit daar ben ik de grens naar Peru overgestoken en heb ik een snelle boot genomen naar Iquitos om vervolgens door te stomen in een aanzienlijk lager tempo naar Yurimaquas. Met name deze laatste boottrip door de Amazone was zeer enerverend met hoogte- en dieptepunten. Daarna ben ik met een autotaxi naar Tarapoto gereden en gisteren ben ik met de bus aangekomen in Chiclayo. Ofwel, hierbij het verslag van de reis van de oostkust naar de westkust van dit continent.

Salvadar da Bahia, No Stress!

Vanuit het verre Peru een overwinnings-Oranje-update op deze site! Na het drinken van de nodige biertjes op de zege gaat het schreiven mei ned zo slegt av alz de laadste mienuuten van het Nederlands elvtal………. HIK! Maar hierbij toch een zveerimprezzi vanuit Iquitos con muchos musquitos… HIK, lalala! Terwijl de wedtstreit hier al om 11.00 uur ´s ochtends begon waz het techen enen dan eindeleik teid voor mijn ijgen Oranje feeztje in de TUK-TUK Taxi. Voor die 20 Eurocent heb ik mein ijgen ere ronde gemaakd in het zentrum… FF frisse lucht pakken, want wad waren die laadste mienuuten tegen Costa Maffias spannent zech…

Na de overwinning natuurlijk even een ererondje in Peruaanse stijl.
De TUK TUK Taxi!

Het bezoek aan het overdreven rustige en vredige Ilha Grande bleek bij nader inzien een prima voorbereiding op het tegenovergestelde Rio de Janeiro. Het bounty eiland tussen São Paulo en Rio de Janeiro nodigde tot niks anders uit dan luieren in de hangmat, beetje snorkelen en vliegeren op de brede witte stranden. Kortom, na deze prettige onderbreking was ik klaar voor meer actie! En die kreeg ik in Rio de Janeiro. De stad die nooit slaapt, sambadansen tot in de morgen, het bezoeken van het volledig gevulde en kolkende Macarana stadium (90.000 gestoorde voetbalfanaten) en het Cristo Redentor en Sugar Loaf met zijn werkelijk overweldigende uitzicht over de stad. De door mij bezochtte Rio´s grootste en gevaarlijkste achterbuurt (een z.g.n. favela; bijna elke gerenomeerde Braziliaanse stad heeft er een paar) staat in groot contrast tot al dat moois wat dit land te bieden heeft. Indrukwekkend was het wel. Het is denk ik goed deze minder vrolijke kant van Brazilie onder ogen te zien. Bijna 95% van de mensen leeft onder de armoede grens en in een favela krijg je een idee hoe deze grote groep zijn hoofd boven water probeert te houden. Daarom in deze update o.a. een uitgebreid verslag in woord en beeld van deze favela.

Jezus Christus, wat een uitzicht
vanaf hier over Rio!!