Zo, dan is het nu toch echt tijd voor een update. Het is overigens niet zo dat ik ondertussen niks aan de site heb gedaan. Onderhand heb ik veel foto´s in de foto gallery geplaatst. Met terugwerkende kracht ook foto´s van de Hollandsche dag en feest in Prinsenbeek. Daarnaast foto´s van de eerste week in Buenos Aires, hier nu in Bariloche en omstreken, foto´s van de Spaanse lessen en de bijbehorende naschoolse activiteiten als Salsa, winetasting en trekkings. Kortom, houd ook de foto gallery in de gaten!
Zonsondergang in Bariloche.
Hoe is het nu met mij, zul je je mischien afvragen? Nou, om met het minder goede nieuws te beginnen; ik ben nu herstellende van een fikse griep die wel anderhalve week heeft aangehouden. Geen idee wat het precies is en hoe ik het heb opgelopen. Zonder in details te treden; de nodige koorts, veel vochtverlies en last van de keel. Na vier dagen heb ik besloten samen met Ron maar eens de plaatselijke eerste hulp te inspecteren. Ach jah, je moet alles van een vreemd land onder de loep nemen toch?
Wat ze hier goed doen en waar ze in Nederland een voorbeeld aan zou moeten nemen is dat je eerst moet betalen voordat je uberhaupt geholpen wordt. 90 pesos voor één consult dat ongeveer 27.50 Euro is. Ik moet zeggen dat ik positief verrast was over de medische zorg hier. Ik werd uitgebreid onderzocht en ze namen echt de tijd voor me. Met een recept voor de apotheek in de hand en een uitgebreid advies over wat te eten en te drinken vetrok ik weer na ongeveer 40 minuten. Het recept is meer een advies want je kan hier werkelijk de meest heftige medicijnen krijgen zonder enig recept. Het gaat nu langzaam weer beter maar ik mag niet al te vet eten, heb nog een alcohol verbod voor de komende tien dagen en moet rustig aan doen. De kilo’s vliegen er op deze manier af.
Het is misschien raar te zeggen maar mijn leven hier heeft al zo’n beetje een normale draai gevonden. De dagen gaan erg snel, ik ben compleet los van Nederland en heb eerlijk gezegd geen idee wat zich daar allemaal precies afspeelt. Buiten dan dat er erg veel sneeuw is gevallen, hard heeft gewaaid en en er veel files stonden. Nou, die mis ik als kiespijn op het moment! Hier begint het bijna al weer heel normaal te worden… Dat komt ook omdat ik nu al zes weken bij de Argentijnse familie inwoon en je dagelijks een vast ritme hebt. Dat houdt in rond 8.00 ‘s ochtends opstaan, douchen, ontbijten en naar school lopen. De Spaanse lessen zijn dan van 9.00 tot 13.00 met een kwartier pauze rond 11.00 Daarna ga je vaak even lunchen met ander studenten om vervolgens te gaan internetten of een van de “naschoolse” activiteiten te gaan doen zoals een trekking, truco (Argentijns kaartspel), etc. Ondertussen moet er natuurlijk tijd gevonden worden om wat huiswerk te gaan doen en volgens goed Argentijns gebruik wordt er siesta geslapen tussen 18.00 en 20.00 Er wordt bij de families hier in Argentinie vrij laat gegeten. Vanaf 21.00 of later en met natefelen is het dan zo 24.00 uur. Tijd om te gaan slapen.
Het is hier de afgelopen twee weken erg slecht weer geweest. Het weer in Bariloche kan als zeer veranderlijk getypeerd worden. Dat komt omdat het aan het grote meer ligt en aan de andere kant van de Andes. Daarnaast zijn ook de klimaat veranderingen hier merkbaar. Het is nu begin van de lente maar dat neemt niet weg dat het hier nog kan spoken als zijnde het winter. We hebben hier dan ook veel natte sneeuw, regen, hagel en wind gehad. Eindelijk is het nu beter met een lekkere temperatuur van rond de 20 graden. Als de zon terug komt komen ook de mooie kleuren van de bergen en het meer terug en dat is een prachtig gezicht.
Mijn Spaans gaat gestaag beter. Niet om te zeggen dat ik het bijzonder snel oppak. Wat dat betreft valt het wel tegen om een compleet nieuwe taal te leren. Heb een beetje een flashback van de middelbare school waarin ik ook de nodige moeite had het Engels onder de knie te krijgen. De lessen zijn overigens bijzonder goed en leuk. Meestal ben je met twee tot maximaal vier studenten in één les. De samenstelling van de groepen wordt van week tot week aangepast aan de hand van de voortgang, niveau en deelname van nieuwe studenten. Dat maakt het ook erg afwisselend. Bovendien zijn de juffen ook erg Argentijns leuk 
(Zie de foto’s !) Om de twee weken Spaanse les neem ik een week vrij om nog eens op het gemakkie de aantekeningen terug te kijken. Het tempo ligt namelijk vrij hoog en na twee weken zit ik echt vol met de nieuwe stof. Ik heb inmiddels al een paar klassiekers op mijn naam staan zoals het woord “dinero” waarvan ik drie weken lang in de veronderstelling was dat het dineren betekent.... het betekent echter geld. Dit kwam aan het licht tijdens een van de spelen die je met meerdere groepen studenten doet. Eén van de studenten heeft een beroep op zijn of haar voorhoofd geplakt gekregen. Deze persoon moet door middel van vraag en antwoord aan de anderen erachter zien te komen wat het beroep is. De vraag “mucho dinero” heb ik op die manier lang anders geinterpreteerd totdat ik zelf aan bod was en wilde vragen of het beroep veel geld oplevert. Toen ik een van de leraressen vroeg hoe je dat in het Spaans vraagt wees iedereen lachend naar het bord waar al geruime tijd de vraag stond “muchos dinero?” ........ goedemorgen! Het verhaal van het door mij lang gebruikte woord “granada” (letterlijk vertaald “granaat”) ipv het bedoelde woord “de nada” (letterlijk vertaald “alsjeblieft”) is al bekend ben ik bang....
Gemiddeld zijn er zo’n twintig studenten in de school die lessen volgen. Dat houdt in dat de school ook een groot onderdeel is van je sociale leven hier. Amerikanen, Ieren, Canadezen, Engelsen, Duitsers, Nederlanders, etc. Dat is erg gezellig en er wordt ook veel afgelachen in de lessen. Vrijdags is het altijd een gekkenhuis want dan worden alle groepen samengevoegd en wordt er pictionary of een ander spel gespeeld. Vaak wordt er na de school nog van alles georganiseerd en op de weekenden meestal afgesproken om een biertje te gaan drinken. Vorige week begonnen de lessen een uurtje later omdat een van de Engelse studenten jarig was en de gehele school uit eten ging en daarna nog één of beter gezegd meerdere afzakkertjes ging nemen. En je weet hoe het gaat met Engelsen, dat wordt altijd laat en erg brak de volgende dag...... het was erg gezellig !
Vanavond eet ik voor het laatst gezamenlijk bij de familie. De familie waar ik zes weken met heel veel plezier heb ingewoond. In die tijd heb ik de nodige wisselingen meegemaakt van andere studenten die kwamen en gingen. Normaal zit je namelijk met twee of drie andere studenten in deze zelfde familie. De familie Kuky die bestaat uit mama Kuky, papa Roberto en de hond Tommy. Ze hebben inmiddels vier zonen en één dochter grootgebracht. Tot voor kort woonden zij allen in de buurt en kwamen dan ook regelmatig langs. Twee van de zonen zijn nu een half jaar werkzaam in Aspen en Andorra als ski instructeur. Het eten is niet zo exotisch als je mischien zou verwachten. De Europese invloed en met name de Italiaanse is duidelijk merkbaar. Veel pasta, vlees en overschotels. Wel op een gezonde manier klaar gemaakt en elke dag vers. Meestal vergezeld van een lekkere groente salade.
De familie is zeer gastvrij en je bent er echt onderdeel van. Zo is het heel gebruikelijk dat je mee wordt gevraagd op dagtripjes in het weekeinde of voor een afscheidsetentje met de familie omdat één van de zonen dus voor langere tijd naa het buitenland vertrekt. De familie heeft het voor Argentijnse begrippen zeker niet slecht. Toch zijn de verhalen over corruptie en de slechte economie aan de orde van de dag. Zelf waren zij in het bezit van een erg goedlopend restaurant dat door de recessie van de één op de andere dag niks meer waard was en zij hebben verloren. Pa Roberto (69 jaa) is nu dan ook weer bezig een nieuw restaurant op te zetten maar dat gaat erg moeizaam. Het is in dit land mogelijk de ene dag een contract te hebben voor overname van een restaurant dat de andere dag net zo makkelijk wordt ingetrokken. Zo is het wel erg moeilijk zaken doen en dat staat een beetje symbool voor dit land. Er moet wat dat betreft echt een cultuur en mentaliteit omslag plaatsvinden om een gezonde en goede markteconomie van de grond te krijgen. Bovendien zijn ze hier ook erg laks en soms teeeeeeeeeeeeeeeergend laaaaaaaaaaaaaaaangzaam. En zelf vinden ze dan dat ze het erg druk hebben. Ja druk hebben met wienig doen zijn ze hier erg sterk in. Als je in een winkel iets staat af te rekenen kan het zomaar gebeuren dat je 10 minuten moet wachten omdat de cassiere een prive gesprek zit te voeren over de mobiele.....
De reden dat ik de familie nu verlaat is dat ik morgen vroeg met Ron en twee Nederlandse dames met de auto van Ron naar de Oostkust (zelfde hoogte als Bariloche) naar Puerto Madryn vertrek. Daar hopen we net als vorig jaar weer de walvissen te zien die daar hun laatste weken doorbrengen voordat ze zuidwaarts trekken. Het is een rit van ongeveer 1000 kilometer echt door midden Argentinie en kleine plaatsjes waar geen toeristen komen. Na een aantal dagen in Puerto Madryn vertrekken we dan voor een midweek in Viedma dat ongeveer 200 kilometer hoger aan de kust ligt. Daar zijn hele brede en lange stranden waar o.a. mijn grote passie bedreven wordt: kitebuggy!! Dat is natuurlijk wel echt heel stoer om dat daar ook te kunnen doen. We hebben al contact gelegd met de plaatselijke kitebuggy club en het moet mogelijk zijn aldaar wat spullen te lenen of te huren. Daarna gaat de auto op de trein en zullen we volgende week vrijdag weer terugkeren in Bariloche. Ik zal dan weer in een hostel gaan verblijven en terug keren op de Spaanse school voor nog een paar weekjes les. En zo zal het jaar 2005 dan alweer om zijn......
Ik kijk erg uit naar de aankomende trip en zal jullie op de hoogte houden van de activiteiten aldaar. Vaker en korter zo is de bedoeling….
Veel groeten, El Pimo
Posted by Pim at 07:08 PM. Filed under: Argentinie •
(5) Comments • (0) Trackbacks • Permalink
