Ik ben nu al bijna een week in Bariloche. Het is hier een stuk kouder dan in Buenos Aires (BSAS) en dat is even wennen. Met de Spaanse lessen ben ik ook begonnen en dat gaat erg moeizaam maar laat ik zeggen dat ik daarvoor nog wel even de tijd heb.. 
Volgende week zit ik in het gastgezin. Het weerzien met Ron is natuurlijk erg gezellig en ook met andere medestudenten gaan we vanavond, na eerst rustig aan te hebben gedaan, hier het nachtleven van Bariloche nader onder de loep nemen. Over Bariloche later meer, eerst even over de eerste week in BSAS.
Het symbool van Buenos Aires; de Obelisco op Plaza de la Republica
BSAS is mij erg goed bevallen. Omdat ik er vorig jaar ook al een paar dagen was geweest was het niet geheel onbekend terein en dat maakte voor zo´n eerste week veel uit denk ik. Bovendien is het een overzichtelijke stad om het zomaar te zeggen. Je vind makkelijk de weg omdat, zoals zo veel plaatsen en steden hier in (zuid) Amerika, alle straten recht zijn en alles is onderverdeeld in blokken. Als je de weg vraagt en wordt uitgelegd is het altijd bijvoorbeeld 2 blokken rechtdooor, 3 blokken naar rechts en 2 naar links. Daarnaast hebben de mensen hier veel geduld voor je als je zoals ik geen woord Spaans spreekt. Engels wordt over het algemeen niet tot nauwelijks gesproken.
Zoals gezegd was het weer ook erg goed. Tussen de 20 en 25 graden, en dat voor in de winter! Kan je je voorstellen hoe het hoog zomer is…. juist dan wil je dus niet in BSAS vertoeven maar alleen op de stranden!
Vanwege de drukte de laatste weken in NL en de jetleg heb ik ook lekker veel geslapen.. het zal niemand verbazen die mij kent De stad is daarnaast heel gemakkelijk te voet, per taxi en metro te verkennen. Wat ik ook volop heb gedaan. Door de aankomende burgemeester verkiezingen in BSAS waren er trouwens ook veel grote demonstraties. Want een ding is zeker, niet alle mensen worden hier even blij van de lokale en landelijke overheden. Dat is een understatement. Natuurlijk is het Plaza de Moyo, waar het regerings gebouw is, de plek om de demonstratie te beeindigen. Indrukwekkend om te zien maar ik ben maar op grote afstand gebleven, wetende dat hier een aantal jaren geleden doden zijn gevallen bij soortgelijke demonstraties. Bovendien niet erg handig want ik had die dag toevallig een shirtje aan met in grote letters Amsterdam erop… nog meer dan dat de toerist uithangen kon op dat moment niet.
Op een van de eerste avonden besloot ik te gaan eten in een erg goed restaurant waar ik vorig jaar mijn trip in Argentinie had beeinidgd. Omdat ik toen op dat moment mijn plan maakte om later in dit mooie land voor langere tijd terug te keren vond ik het wel een goed idee in dit zelfde restaurant het begin van mijn verblijf te vieren. Natuurlijk met een heerlijke Argentijnse wijn en net zo goed stuk biefstuk; de bekende Lomo. Het was even zoeken en na wat vertwijfeling bij diverse andere restaurants had ik bij een het feest der herkenning. En dat was niet eenzijdig!! Tot mijn echt hele grote verbazing wist het bedienend personeel mij ook direct te herkennen en werd ik handenschuddend naar mijn tafel begeleid!! Dat was nog eens een welkom! Ik heb er inderdaad vorig jaar ook met handen en voeten gebarentaal (ik geen Spaans en zij geen Engels) een erg goede avond gehad. En dat wist men zich dus nog goed te herinneren.... heb ik zo’n herkenbare kop dan? Dat ik iets met computers deed, uit Holland kwam en zelfs de tafel waar ik het jaar daarvoor nog had gezeten; ze wisten het nog precies. Ook nu was het dus weer erg leuk terug te zijn en hebben op een zelfde moeizame maar zeer komische manier dus weer hele gesprekken gehad. Het zegt veel over de gastvrijheid en geduld dat ze hier hebben!
Ik vind overigens wel dat de stad een beetje aan het veranderen is t.o.v. vorig jaar en dat is niet positief. Wat echt opvalt is het enorme aantal politieagenten. Werkelijk waar, op elke straathoek staat er een en sowieso bij elke pinautomaat of ingang van bankgebouw. Enerzijds geeft dat misschien juist een veilig gevoel, maar aan de andere kant realiseer je je ook dat het schijnbaar zeer noodzakelijk is en dat is geen prettig gevoel. Zonder te zeggen dat ik mij daadwerkelijk onveilig heb gevoeld. Je ziet ook dat meer en meer mensen aan de onderkant van de smaenleving komen en op allerlei manieren proberen te overleven. ‘s Nachts is het op veel plaatsen een grote bende van afval, veroorzaakt door zwervers die in groten getalen het in zakken op straat geplaatste huisvuil doorzoeken.
De andere kant is dat de goede plekken ‘s avond en ‘s nachts bijzonder mooi uitgelicht worden en dat is mooi om naar te kijken.Vooral rond de Plazo de Moyo en in Puerto Madero (de oude haven van destijds) waar de kranen van meer dan honderd jaar geleden in tact zijn gebleven en in stijl zijn gerestaureerd.
Wat opvalt is dat er hier erg laat gegeten wordt. In BSAS helemaal, waar het zeer ongebruikelijk is voor 23.00 uur een restaurant binnen te gaan. Zelfs om 2.00 uur ‘s nachts zitten de eetgelegenheden nog voor meer dan de helft vol en kan je ook nog nonchalant binnen komen en aanschuiven om nog te gaan beginnen.... Dat houdt in dat het uitgaansleven natuurlijk ook zeer laat op gang komt en tot vroeg in de ochtend doorgaat. Zo kon het mij gebeuren dat ik voor het eerst mijn ontbijt in het hotel ging halen, en dat was niet omdat ik zo vroeg opstond maar zo laat vanuit een leuke salsa tent terug kwam.... het was inmiddels tegen 8.00 in de ochtend. In moet nog lachen om het moment dat ik de grote ontbijtzaal binnenkom en al die frisse maar enigszins zure net gedouchte ochtend gezichten voor mij zie.... terwijl ik zeg maar in een wat andere staat na een bijzonder gave avond ook aanschuif. In mijn wijze toestand van dat moment besloot ik het broodrooster – bedoeld voor het knapperig maken van slechts een smal sneetje brood in elke sleuf – te misbruiken als tosti ijzer. Huppakee, in elke sleuf twee dikke boterhammen met daartussen ham en kaas. Dat was geen gelukkige keuze....! Nadat ik zelf de grootste moeite had deze home-made tosti in minder dan tien stukken elk weer uit het broodrooster te vissen, had de gehele ochtendploeg van het hotel nog meer moeite het rooster van de rest te ontdoen. Ik hoor nog het kloppen en slaan in de keuken om de hoek.... en de zure rij voor het ontbijt werd steeds groter. Alle ogen waren gericht op de deur naar de keuken, wachtend op het verlossende schoongemaakte rooster. Sorry hotelgasten, mijn welgemeende excuses, maar ik kon mijn lachen niet meer onderdrukken… ik ben maar snel mijn kamer gaan opzoeken.
Posted by Pim at 03:44 PM. Filed under: Argentinie •
(3) Comments • (0) Trackbacks • Permalink