Helaas was het geluk niet aan onze zijde met deze weektrip naar de kust. Na inmiddels weer te zijn terug gekeerd in Bariloche kijk ik op deze week terug met hoogte en diepte punten…. De pech met de auto van Ron heeft de nodige consequenties gehad. Ongelukkig genoeg hebben we daardoor op de beste dag qua weer de walvissen gemist. Daarna zijn we noodgedwongen langer blijven hangen in de kustplaats Puerto Madryn, is het weer slechter geworden en hielden de walvissen het ook wel voor gezien. Hoogtepunt was wel dat ik heb kunnen kitebuggien in Viedma en dat we grappige zeehonden en pinguins hebben gezien.
Hehe, even strekken!
Op vrijdag 2 december zijn we ´s ochtends vroeg met de auto van Ron samen met de twee Nederlandse dames Angelique en Anouk vertrokken naar Puerto Madryn aan de oost kust van Argentinie. Ongeveer 1000 kilometer rijden vanaf Bariloche. Omdat het hier nu voorjaar is is het de beste tijd om een dergelijke rit te maken dwars door Patagonie. Het eerste gedeelte nabij Bariloche kenmerkt zich door heel veel verschillende kleure bloemen en dat in combinatie met de nog besneeuwde bergtoppen en azur blauwe meren levert mooie plaatjes op. Richting kust wordt het vanzelfsprekend vlakker maar ook droger. De veelzijdige kleuren verdwijnen langzaam en de steppen met groen en bruin overheersen.
Alhoewel de wegen goed begaanbaar zijn is het toch even anders dan in Europa. Een weg is hier al heel vlot een snelweg maar wij geven daar toch een andere definitie aan. Je hebt namelijk gewoon tegemoetkomend verkeer, je kan elk moment een paard, koe, schaap of ander beest op de weg verwachten en sommige gaten in het wegdek zijn het uitwijken waard. Een snelheid van tussen de 80 en 100 kilometer per uur is dan ook meer dan genoeg. Maar gelukkig geen files!!! Wat een leegte in dit land zeg. Kilometers lang niemand tegen komen in een landschap waar de schapen de hoofdbewoners vormen.
´s Avonds veilig en wel aangekomen in Puerto Madryn. De volgende dag is het dan ongeveer 100 kilometer rijden naar Peninsula Valdez (schiereiland) alwaar de boottrips vertrekken om de walvissen te spotten. Alhoewel de walvissen al langzaam zuidwaarts aan het trekken zijn en het het einde van het seizoen is hebben we ons laten vertellen dat er nog wel enkele te zien zijn. Op dit punt hebben we de boottrip geboekt en is het nog ruim 3 uur wachten voordat er uitgevaren wordt. In alle wijsheid besluiten we daarom dat het nog wel even de moeite waard is naar een ander punt op het eiland te rijden dat 100 kilometer verderop is. Aangekomen bij de pinguin kolonie willen we na het bezichtigen de auto weer starten om verderop mogelijk orca´s te bezichtigen. Toen sloeg het noodloot toe…. Het starten van de auto ging dus niet meer. In eerste instantie denk je dan dat het allemaal wel meevalt maar er was toch echt geen beweging in te krijgen. De spaarzame andere bezoekers van de pinguinkolonie hebben nog tervergeefs de auto lopen opduwen -wat niet meevalt met een zware terreinwagen en bij vals plat- en een aantal hebben nog hun technische blik er op geworpen. Het heft niet mogen baten. Het geluk was dat we ons in een groot natuurpark begaven en dat de service bij dit soort ¨calamiteiten¨ buitengewoon goed is. De parkwachter heeft ons daarom opgehaald en bij een verderop gelegen restaurantje afgezet alwaar we konden gaan wachten op een bergingswagen en een taxi (we waren teslotte met vier personen) om ons op te halen. Aangezien biede wagens van 200 kilometer verderop moesten komen op deels onverharde wegen – in Argentinie klinkt dat niet veel maar stuur ter vergelijk maar eens een taxi vanuit Breda naar Leeuwarden – was het inderdaad wachten en nog eens wachten…. Uiteindelijk heft het 7 uur geduurd voordat de auto opgetakeld kon worden en we mee terug konden rijden naar Puerto Madryn alwaar we na middernacht weer arriveerden. Ach jah, je bent een jaar op vakantie dus je erg druk maken hierover is niet nodig. Wel helaas een kans verkeken om de walvissen te zien….
Door omstandigheden geen walvissen gezien...
De volgend dag was het zondag dus men kon nog niet beginnen met de reparatie van de auto. We hebben die dag een auto gehuurd in om weer naar Peninsula Valdez te rijden in de hoop alsnog de walvissen te zien. Aangekomen ter plaatse bleek de eerdere boottrip van die dag nog niet te zijn teruggekeerd. Het was erg veel varen – 2 uur heen en 2 uur terug in een kleine open speedboat- om maar een glimp van de beesten op te vangen en bovendien was de zee erg wild en regende het continue. Hier hadden we niet zo trek in en zijn daarom maar weer afgedropen. Onderweg nog wel een kleine zeehondenkolonie aangedaan en de groeten overgebracht.
Angelique en Anouk zijn zoals vooraf gepland met de bus weer terug gekeerd naar Bariloche en Ron en ik hebben nog enkele dagen moet wachten totdat de auto gerepareerd was. Nadat op de Argentijns manier eerst de halve auto gestript was bleek het uiteindelijk om een simpele doorgeneden elektriche kabel te gaan. Waarschijnlijk veroorzaakt door de hevige steenslag op de onverharde wegen. Onderhand was het weer niet bijgetrokken en was het overdag een graad of 5 waar het minimal 25 graden had moeten zijn. Ja, ook in dit land spreekt men over klimaatveranderingen…
Dinsdag einde dag hebben we uiteindelijk Puerto Madryn verlaten met een rijdende auto. Geen walvissen gezien maar maar gelukkig wel vorig jaar. We zijn 200 kilometer noordwaarts gereden naar Las Grutas. Daar hebben we quad gereden op het strand en zijn we de volgende dag naar de plaats Viedma gereden.
Viedma is de hoofdstad van de provincie Rio Negro waar ook Bariloche onder valt. Deze kustplaats wordt o.a. gekenmerkt door zijn enorme brede en lange stranden. Bovendien wil het hier doorgaans stevig waaien! Kortom, voor de leifhebbers van strandzeilen, kitesurfen en mijn grote passie het kitebuggien (strandzeilen met een vlieger) een paradijs. Vooraf had ik via internet al contact gelegd met leden van de kitebuggy club Patagonie. Toen we aankwamen op het strand stond er daarom al zowaar een heel ontvangst comite klaar, persoonlijk aangevoerd door de voorzitter Walter, met een aantal buggies, verschillende maten vliegers en andere benodigdheden. Aangezien de wind ook goed was kon ik zo instappen en knallen op Argentijnse bodem. Wie had dat verwacht? Het is misschien moeilijk over te brengen maar voor een liefhebber van deze sport is het een verschrikkelijke grote kick dit te kunnen beoefenen op een zo totaal andere plek dan de Nederlandse stranden. Vergelijk het met duiken op verschillende lokaties in de wereld. Super!
Ik zelf aan het kitebuggien op Argentijnse bodem!!! Super!
Helaas wilde het weer de navolgende dagen niet echt meewerken. Geen wind meer en wederom veel te koud voor de tijd van het jaar. Het had gemiddeld 20 graden warmer moeten zijn. Gelukkig heeft de gastvrijheid van Walter en de rest van zijn gezin meer dan goed gemaakt. Het blijkt maar weer dat de Argentijnse gastvrijheid nagenoeg grenzeloos is. ´s Avonds heerlijk gegeten door een originele Argentijns bbq met veel vrienden van vrienden. Elk wel respecterend gezin hier woont in een huis met een enorme stenen kachel waarin, door hout opgestookt vuur, een fantastische bbq georganiseerd wordt met alles erop en eraan. Daarnaast zijn we nog op sleeptouw genomen naar een zeehonden kolonie 100 kilometer verderop en een campo waar herten en lama´s gefokt worden. Kortom, een zeer speciale tijd in Viedma die we hebben afgesloten met een dinner voor een kleine afvaardiging van de kitebuggy club waar we gedurende vier dagen veel mee hebben opgetrokken.
Maandag avond zijn we uiteindelijk met de auto op de trein ¨huiswaarts¨ gekeerd naar Bariloche. Wel een zo veilige gedachte 
Het openbaar vervoer hier in Argentinie is op een redelijk hoog niveau. Geen wilde taferelen met schapen, geiten en kippen tussen de mensen maar toch zeker leuk genoeg om meegemaakt te hebben. Bovendien is het erg relaxed en kan je zo volop genieten van het uitgestrekte landschap. Je hebt er ook wel de tijd voor want de tein rijdt niet harder dan 50 kilometer per uur en daarom ben je ongeveer 18 uur onderweg.
Deze week ben ik weer begonnen met de Spaanse lessesn die ik volg tot het einde jaar. Daarna wordt het tijd om of noordwaarts of zuidwaarts te reizen voor een paar weken totdat het Grof Geschut uit Prinsenbeek hier eind Januari arriveert voor een paar wilde weken…..
Posted by Pim at 10:03 PM. Filed under: Argentinie •
Een invasie van Brabantse Wildemannen?? Houdt ons op de hoogte!