Over Santiago kan ik vrij kort zijn. Zoals ik vooraf al had gehoord, is deze hoofdplaats van Chile geen spannende en mooie stad. Het is immens groot en doordat het in een kom ligt (aan één zijde begrensd door het Andes gebergte) is het een smoggy stad. Op een of andere manier mist het enige uitstraling en sfeer.
Wat Santiago totaal niet heeft, maakt het verderop gelegen
havenplaatsje Valparaiso meer dan goed!
Ik ben hier dan ook maar drie dagen geweest, waarbij het bezoek aan het 120 km noordelijk gelegen havanplaatsje Valparaiso het grijzige Santiago meer dan compenseerde. Valparaiso is een gezellige plek aan de kust waar van alles te doen is. Leuke en levendige oude marktjes en bovenal de kleurige en pitoreske huisjes op een van de vele heuvels als Cerro Alegre en Cerro Concepcion. Te bereiken middels hele oude en kleine kabelbaantjes. Daarnaast nog even van het mooie weer (35 graden) genoten op een van de nabijgelegen strandjes in Vina del Mar.
En dan het grijzige Santiago. Een schril contrast....
Misschien ben ik al te veel verwend door het leven in Argentinie, maar wat opvalt is dat de mensen hier in zijn algemeenheid minder vriendelijk zijn, het eten niet kan tippen aan dat van Argentinie en het twee keer zo duur is. Kortom, op naar Mendoza in Argentinie, de wijnstreek waar 70% van de wijnen uit dat land vandaan komen.
Blijk ben ik ook met de stempel van Chile in mijn paspoort, want daardoor kan ik mijn verblijf in Argentinie weer met 90 dagen verlengen. Een vreemde regel die je dwingt binnen die periode even het land te verlaten.
Inmiddels zit ik alweer in Mendoza maar daarover later meer.